Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Προτοῦ σταματήσει ὁ τροχός τοῦ χρόνου στή δική μου ζωή, ἐλέησόν με⸱
προτοῦ φυσήξει ὁ ἄνεμος τοῦ θανάτου - καί ἐμφανιστοῦν στό σῶμα μου οἱ ἀσθένειες, οἱ ἀγγελιαφόροι τοῦ θανάτου - ἐλέησόν με·
προτοῦ σκοτεινιάσει γιά μένα ὁ μεγαλοπρεπής ἥλιος, ἐκεῖ ψηλά, ἐλέησόν με⸱ εἴθε τό φῶς Σου νά λάμπει γιά μένα ἐξ ὕψους καί νά διαλύσει τό ζοφερό σκότος τοῦ νοῦ μου·
προτοῦ ἡ γῆ ἐπιστρέψει στή γῆ («ὅτι γῆ εἶ καί εἰς γῆν ἀπελεύσει») καί ἀποσυντεθεῖ, προτοῦ διαλυθοῦν ὅλα τά γνωρίσματα τοῦ κάλλους της, ἐλέησόν με⸱
προτοῦ οἱ ἁμαρτίες μου, πού μέ ἐξαπάτησαν, μέ καταισχύνουν κατά τήν Κρίση ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ, ἐλέησόν με, Κύριε, πολυεύσπλαχνε·
προτοῦ οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἔλθουν, προπέμποντας τόν Υἱόν τοῦ Βασιλέως - καί συγκεντρώσουν ὅλο τό πεπτωκός ἀνθρώπινο γένος ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Κριτοῦ - Κύριε ἐλέησόν με⸱
προτοῦ ἡ φωνή τῆς σάλπιγγος ἠχήσει πρό τῆς Ἐλεύσεώς Σου φεῖσαι τοῦ δούλου Σου καί ἐλέησον, ὦ Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ·
προτοῦ κλείσεις τίς θύρες ἐνώπιόν μου, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, καί προτοῦ καταποθῶ ἀπό τήν ἄσβεστη φλόγα τῆς Γεένης, ἐλέησόν με!
