Ἁγίου Αὐγουστίνου
Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, εἰρήνην δός ἡμῖν, πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν». Δῶσε μας τήν εἰρήνη τῆς ἀνάπαυσης, τήν εἰρήνη τοῦ Σαββάτου, τήν εἰρήνη πού δέν γνωρίζει νύχτα. Γιατί, ὅλα αὐτά τά ὡραῖα πράγματα θά διαγράψουν τήν πορεία τους καί θά φύγουν. Ναί, ὅλα εἶναι φτιαγμένα γιά νά ἔχουν ἕνα πρωί κι ἕνα βράδυ.
Ὅμως ἡ ἕβδομη ἡμέρα δέν ἔχει βράδυ καί ὁ ἥλιος δέν δύει, ἀφοῦ ἐσύ τήν ἁγίασες γιά νά διαρκεῖ στήν αἰωνιότητα. Καί ἡ φωνή τῆς Γραφῆς σου, μιλώντας μας γιά τήν ἕβδομη ἡμέρα, μᾶς ἀναγγέλλει τοῦτο: ὅπως ἐσύ ἀναπαύθηκες τήν ἕβδομη ἡμέρα, ὅταν τελείωσες τά «λίαν καλά» ἔργα σου, πού ὡστόσο ἄκοπα δημιούργησες, ἔτσι κι ἐμεῖς, ὅταν θά ἔχουμε τελειώσει τά ἔργα μας, πού εἶναι καλά μόνο ἐπειδή εἶναι δῶρα σου, θά ἀναπαυθοῦμε στούς κόλπους σου γιά τό Σάββατο τῆς αἰώνιας ζωῆς.
