Ἀρχιμανδρίτη Ζαχαρία Ζάχαρου
Κατ’ οὐσίαν στήν παρούσα ζωή ἕνα πρᾶγμα ἔχει ἀξία, ἡ παράσταση τοῦ ἀνθρώπου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ σχέση πού ἀναπτύσσει μαζί Του. Σέ αὐτή τή σχέση ὅλα δοκιμάζονται. Ἀποκαλύπτονται ἀφ’ ἑνός τά ἀπόκρυφα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἀφ’ ἑτέρου τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος συνειδητοποιήσει ὅτι αὐτή ἡ σχέση συνιστᾶ τόν πολύτιμο μαργαρίτη, τό «ἕν οὗ ἔστι χρεία»(Λκ. 10,42), μεριμνᾶ μέ ἀπερίγραπτη ἔνταση νά μήν θέσει πρόσκομμα στήν ἀνάπτυξή της. Ὁ Θεός σέ αὐτή τή σχέση περιποιεῖται τόν ἄνθρωπο μεταδίδοντάς του τήν αἰώνια ζωή Του, ἐξαγοράζοντάς τον μέ τό Τίμιο Αἷμα Του. Καί ὁ ἄνθρωπος ὡς φιλότιμη ἀνταπόδοση ὀφείλει νά περιποιηθεῖ τόν Κύριο ἐκπληρώνοντας τίς ἐντολές Του. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ἡ σχέση αὐτή διατηρεῖται θάλλουσα καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει καλή παράσταση ἐνώπιόν Του καί στόν παρόντα αἰώνα, ἀλλά καί στό μέλλοντα.
