Ἐπισκόπου Κάλλιστου Ware
Αἰωνιότητα σημαίνει μία ἀνεξάντλητη ποικιλία. Ἄν εἶναι ἀλήθεια, ἀπό τήν ἐμπειρία μας σ’ αὐτή τή ζωή, ὅτι ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι μονότονη ἀλλά εἶναι πάντοτε διαφορετική, δέν πρέπει αὐτό ν’ ἀληθεύει, καί μάλιστα σέ ἀσύγκριτα μεγαλύτερο βαθμό, γιά τή μέλλουσα ζωή; Ὁ Θεός μᾶς ὑπόσχεται: «Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ... ψῆφον λευκήν, καί ἐπί τήν ψῆφον ὄνομα καινόν γεγραμμένον, ὅ οὐδείς οἶδεν εἰ μή ὁ λαμβάνων» (Ἀποκ. 2,17). Ἀκόμη καί στόν Μέλλοντα Αἰώνα, τό ἐσωτερικό νόημα τῆς μοναδικῆς μου προσωπικότητας θά συνεχίσει νά εἶναι αἰώνια ἕνα μυστικό ἀνάμεσα στό Θεό καί σέ μένα. Στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὁ καθένας γίνεται ἕνα μέ ὅλους τούς ἄλλους, ἀλλ’ ὁ καθένας εἶναι ξεχωριστά ὁ ἑαυτός του, φέρνοντας τά ἴδια χαρακτηριστικά πού εἶχε σ’ αὐτή τή ζωή, ἀλλά μέ τά χαρακτηριστικά αὐτά θεραπευμένα, ἀνανεωμένα καί δοξασμένα. Μέ τά λόγια τοῦ ἁγίου Ἠσαΐα τῆς Σκήτης: Ὁ Κύριος Ἰησοῦς μέσα στό ἔλεός του δίνει ἀνάπαυση στόν καθένα σύμφωνα μέ τά ἔργα του -στό μεγάλο σύμφωνα μέ τό μεγαλεῖο του, καί στό μικρό σύμφωνα μέ τή μικρότητά του˙ γιατί εἶπε «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναί πολλαί εἰσίν» (Ἰω. 14,2). Ἄν καί τό βασίλειο εἶναι ἕνα, ἀκόμη καί σ’ αὐτό τό ἕνα βασίλειο ὁ καθένας βρίσκει τή δική του ἰδιαίτερη θέση καί τό δικό του ἰδιαίτερο ἔργο.
Ὕστερα, αἰωνιότητα σημαίνει ἀτέλειωτη πρόοδο, ἀσταμάτητη πορεία πρός τά ἐμπρός. Ὅπως τό εἶπε ὁ J.R.R. Tolkien, «οἱ δρόμοι πάντα συνεχίζονται». Αὐτό ἀληθεύει γιά τήν πνευματική Ὁδό, ὄχι μόνο σέ τούτη τή ζωή, ἀλλά καί στό Μέλλοντα Αἰώνα. Συνέχεια κινούμαστε πρός τά ἐμπρός. Ὁ Μέλλοντας Αἰώνας δέν εἶναι ἁπλῶς μία ἐπιστροφή στήν ἀρχή, μία ἀποκατάσταση στήν ἀρχική κατάσταση τῆς τελειότητας στόν Παράδεισο, ἀλλά εἶναι ἕνα ὁλοκαίνουργο ξεκίνημα. Θά ὑπάρξει ἕνας καινός οὐρανός καί μία καινή γῆ˙ καί τά ἔσχατα πράγματα θά εἶναι μεγαλύτερα ἀπό τά πρῶτα.
