Σάββα Αλεξάνδρου
Το γεγονός της Αναστάσεως αποτελεί το θεμέλιο της Εκκλησίας, γιατί με αυτό νοηματοδοτείται τόσο το μαρτύριο του αίματος, όσο και το μαρτύριο της συνειδήσεως. Οι άγιοι Μάρτυρες θυσιάστηκαν για την αγάπη του Χριστού γιατί πίστευαν στην Ανάστασή Του, αλλά και στη δική τους προσωπική ανάσταση. Το ίδιο και οι ασκητές: αγωνίστηκαν κατά των παθών γιατί πίστευαν και πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, της οποίας έχουν μυστική, εσωτερική εμπειρία, με την ανάστασή τους από τα πάθη. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός στον τρίτο τόμο της Φιλοκαλίας αναφέρει: «Οι Άγιοι Μάρτυρες δεν έμαθαν για τον Θεό εξ ακοής, αλλά εμπειρικά. Έδωκαν αίμα και έλαβαν πνεύμα. Έτσι κινήθηκαν, διότι πίστευαν στην ανάσταση του Χριστού, η οποία, σύμφωνα με τους μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας, ώθησε τους θεοφόρους ασκητές στον κατά προαίρεση θάνατο, και αυτό για να νικήσει ο νους τα σαρκικά θελήματα και να βασιλεύσει με τον Χριστό στην ουράνια βασιλεία Του».
