Κυρήνης Αθανασίου
Eμείς
ἠβῆθεν[1]
οὐρανίζουμε[2]
τόν δρόμο
τῆς ζωῆς
μαζί,
πιασμένει
χέρι χέρι
ἐν σιγῇ,
καί
ταυτιστήκαμε
τόσο πολύ,
πού
δέν
μπορῶ
νά διακρίνω
πιά
ἐάν
εἶμαι ἐγώ
ἤ
ἐάν
εἶσαι Ἐσύ.
[1] ἠβῆθεν: Ἐκ τῆς ἥβης, ἐκ νεότητος
[2] Οὐρανίζω: ὑψώνω πρός τόν οὐρανό
