Δρ Γεωργίου Κουννούσιη
Θεολόγου - Κοινωνιολόγου
Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται εν πολλοίς στο συναίσθημα, στην προσωπική επαφή και στο βίωμα. Γι’ αυτό και η ψηφιακή εικονική πραγματικότητα είναι άδεια περιεχομένου, αφού εκεί μεν μπορεί να υπάρχει ‘’συνάντηση’’, αλλά στερείται συναισθήματος λόγω της απουσίας του προσώπου. Με άλλα λόγια, η συνάντηση μεταξύ των ανθρώπων, αν είναι αληθινή, τότε δημιουργεί ένα κύμα τρυφερότητας, συμπάθειας, αρμονικού ταιριάσματος, αμοιβαίας επίδρασης, επικοινωνίας, υπευθυνότητας, δέσμευσης και αφοσίωσης. Στην αντίθετη περίπτωση προκαλείται φόβος, άγχος και ανησυχία από την πιθανότητα της απόρριψης και της εγκατάλειψης του αγαπημένου προσώπου. Για το λόγο αυτό και η αβεβαιότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις στις μέρες μας, γιατί σχεδόν τίποτα δεν είναι δεδομένο. Είναι ακριβώς γι’ αυτό που όλο και περισσότερα παιδιά σήμερα έχουν ανάγκη το χάδι, την αγκαλιά, την επιβεβαίωση των συναισθημάτων με λόγια αλλά κυρίως με πράξεις, δηλαδή χρειάζονται ουσιαστικό και ποιοτικό χρόνο με τους γονείς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Το ίδιο ισχύει για όλες τις ηλικίες και για όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Πλέον, οι σχέσεις που αντέχουν στον χρόνο είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Η ευκολία του χωρισμού, της εγκατάλειψης και της φυγής – χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μοντέρνου – είναι διαδεδομένη πρακτική σε όλες τις ηλικίες [και όχι μόνο στους νέους!]. Η αποφυγή της ανάληψης ευθύνης και της ουσιαστικής γνωριμίας και επικοινωνίας με τον άλλο είναι ένα μεγάλο αγκάθι των διαπροσωπικών σχέσεων του σύγχρονου ανθρώπου. Σήμερα μιλάμε για περιστασιακές σχέσεις και σεξουαλικές συνευρέσεις χωρίς υποχρεώσεις. Αυτό αναπτύσσει τον ατομικισμό και καταλύει την κοινωνικότητα. Με άλλα λόγια, έχουμε γνωστούς και όχι φίλους, έχουμε συγκάτοικους και όχι οικογένεια, έχουμε συμβίους και όχι συζύγους, έχουμε άτομα και όχι πολίτες, έχουμε πιστούς και όχι Εκ-κλησία.
Οι συνέπειες της αποξένωσης των ανθρώπων και της απουσίας αληθινών σχέσεων είναι η αύξηση της κατάθλιψης και των συμπεριφορών απομόνωσης. Οι σχέσεις είναι συγκρουσιακές και ανταγωνιστικές. Χρειάζεται, επομένως, πολύς κόπος και αγώνας καθημερινός, γιατί ο απέναντι είναι ανεπανάληπτος και μοναδικός. Γι’ αυτό, όπως έχει με πολύ όμορφο τρόπο λεχθεί, οι ανθρώπινες σχέσεις «αποτελούν ένα μυστήριο, διασκεδαστικό ίσως ή δραματικό, αλλά πάντοτε απρόβλεπτο». Συνεπώς, για να υπάρχουν ισορροπημένες διαπροσωπικές σχέσεις στο σύγχρονο κόσμο απαιτούνται από όλους τους συμμετέχοντες του παιχνιδιού κόποι και θυσίες, μια άσκηση καθημερινής τριβής εναντίον των εγωισμών, των προκαταλήψεων, της υπερηφάνειας και της λογικής. Το σημαντικότερο στοιχείο είναι η σωματική παρουσία και όχι η απουσία στις δουλειές ή στις υποχρεώσεις για την ανάπτυξη πραγματικών δεσμών στις διαπροσωπικές σχέσεις στο σύγχρονο κόσμο.
