π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Σχόλιο στό Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Η΄ Ματθαίου
«Ἐσπλαχνίσθη ἐπ’ αὐτούς, καί ἐθεράπευσε τούς ἀρρώστους αὐτῶν».
Πῶς νά νιώσεις μόνος κι ἐγκαταλειμμένος στήν ἀσθένειά σου, ὅταν ἔχεις ἕνα Θεό πού ξέρεις ὅτι σέ σπλαχνίζεται - ὅπως ἡ μάνα τό σπλάχνο της - καί θέλει νά σέ θεραπεύσει;
Πῶς ν’ ἀγωνιᾶς γιά τό «πῶς θά τά βγάλεις πέρα», μέ τά οἰκονομικά καί τίς ἄλλες ἀνάγκες σου τίς ὑλικές, ὅταν βλέπεις τόν Κύριό σου νά τρέφει στήν ἔρημο πέντε χιλιάδες ἄνδρες «χωρίς γυναικῶν καί παιδίων», ἄρα πολύ περισσότερους;
Μέ μόνο «πέντε ἄρτους καί δύο ἰχθύας», πού παίρνει ἀπό τούς μαθητές Του καί, μετά τήν εὐλογία, τούς τά ἀντιπροσφέρει γιά νά τά δώσουν αὐτοί στό πλῆθος.
Θέλει συνεργασία Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὅπως καί ἀνθρώπων μεταξύ τους, γιά νά πραγματώσει τή σωτηρία τοῦ «σύμπαντος κόσμου». Διαφαίνεται ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας πού «εἶναι τό τέλος κάθε θρησκείας» κατά τόν π. Μιχαήλ Καρδαμάκη[1]. Ἡ διαπροσωπική ἀτομική «σχέση» Θεοῦ καί ἀνθρώπου εἶναι θρησκεία ὄχι, ὅμως, Ἐκκλησία Χριστοῦ.
Χριστός - κληρικοί – λαός. Ἁρμονία, τάξη, χαρίσματα. Ὄχι διάκριση - χωρισμός οὔτε ταύτιση χαρισμάτων. Τότε τρέφεται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ: πνευματικά μέ τό λόγο Του καί ὑλικά μέ ὅσα χρειάζονται.
Ἡ σχέση τῶν κληρικῶν μέ τό Χριστό καί τῶν λαϊκῶν μέ τούς κληρικούς, κάνει τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ζωντανό. Δυστυχῶς, σήμερα δέν εἶναι αὐτονόητη αὐτή ἡ σχέση. Δημιουργεῖται κι αὐξάνεται μέ τήν ἄσκηση. Ὅπου ὑπάρχει, ὑπάρχει Ζωή, χαρά, νόημα ζωῆς, πού διαχέονται στόν κόσμο, πού θέλει νά δεῖ τό ἐφικτόν τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἔτσι πολλαπλασιάζονται οἱ ἄρτοι καί ὁ λαός γίνεται «λαός Θεοῦ ζῶντος» καί οἱ μακράν γίνονται ἐγγύς. Πραγματώνεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς.
[1] Γ΄ Θεολογικό Συνέδριο 0.Π.Κ. Ἁγ. Γεωργίου Μακρῆ, 5-6.2.1994
