π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Σχόλιο στό Ευαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς
«Τήν τελευταία ἡμέρα» τῆς «τελευταίας μεγάλης ἑορτῆς», τῆς Πεντηκοστῆς, ὁ Κύριος «στάθηκε μπροστά στό πλῆθος καί φώναξε: Ὅποιος διψᾶ, νά ἔρθει σέ μένα καί νά πιεῖ». Κι ὄχι ἁπλά «νά πιεῖ», ἀλλά ἀπό μέσα του «ποτάμια ζωντανό νερό θά τρέξουν», δηλαδή, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Εὐαγγελιστής, τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὁ Ἰησοῦς μᾶς καλεῖ δυναμικά γιά νά πιστέψουμε σ’ Αὐτόν, νά πᾶμε κοντά Του, γιά νά μᾶς χαρίσει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.
Ὑπάρχουν ἐμπειρίες πού δέν κατανοοῦνται παρά μόνο ὅταν τίς ζήσεις. Ἡ ὅποια προσπάθεια νά ἐξηγήσεις, νά ἀναλύσεις, δέν θά ἀποδώσει μέ ἀκρίβεια τήν πραγματικότητα.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν ὁρᾶται, δέν ψηλαφᾶται, δέν γνωρίζεται μέ τίς αἰσθήσεις. Κι ὅμως, εἶναι ζωντανό στήν προσωπική ζωή, στή ζωή τοῦ κόσμου, καί κυρίως στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἕνεκα Αὐτοῦ ὑπάρχει ὁ κόσμος, ἡ φύση, τό σύμπαν. Ἕνεκα Αὐτοῦ «ζοῦμε καί κινούμεθα καί ἐσμέν». Ἕνεκα Αὐτοῦ τελοῦνται τά μυστήρια, ἁγιάζονται οἱ ἄνθρωποι, πορευόμαστε ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς καί ἀπό τό νῦν στό ἀεί.
Τί σημασία μπορεῖ νά ἔχει ἡ ἄγνοιά μας γιά τήν συμβολή του στήν ὕπαρξή μας; Ἐκεῖνο ὑπάρχει καί προσφέρεται. Καί ὅποιος διψᾶ - καί ἄρα ζητᾶ, ποθεῖ, θέλει - τότε τόν ξεδιψᾶ!
Καί ἀκόμα, ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Ἰησοῦ ὅτι εἶναι «τό Φῶς τοῦ κόσμου» καί ὅτι «ἐκεῖνος πού τόν ἀκολουθεῖ δέν θά πλανιέται στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει το φῶς πού φέρνει στή ζωή», δίνει δύναμη ἐλπίδας. Δέν εἴμαστε μόνοι! Ἄν θέλουμε ἀκολουθοῦμε το φῶς⸱ ἄν ὄχι, ἡ εὐθύνη ἀνήκει σ’ ἐμᾶς ὅπως καί τό σκοτάδι.
Ὅμως δέν εἴμαστε οὔτε γιά τό σκοτάδι οὔτε γιά τή μιζέρια, ἀλλά γιά νά γίνουμε πνευματοφόροι καί γνῶστες ἐμπειρικά τοῦ Φωτός.
