π. Ἀνδρέα Ἀγαθοκλέους
Σχόλιο στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων
Μέρα δόξας γιά τόν Κύριο! Ἡ ἀνάσταση τοῦ ἀποσυντηθεμένου τετραήμερου Λαζάρου, μπροστά στό πλῆθος πού «σημεῖον αἰτοῦσι», προκάλεσε τόν ἐνθουσιασμό καί τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία.
Βέβαια, τό «Ὡσαννά...» θά διαδεχόταν σέ λίγες μέρες στό «Ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν», γιά τήν ἀπογοήτευση πού προκάλεσε ὁ Ἰησοῦς στό πλῆθος τῶν Ἰουδαίων. Τόν περίμεναν θριαμβευτή κατά τῶν Ρωμαίων καί αὐτός ἀφήνεται νά συλληφθεῖ καί νά ὁδηγηθεῖ «ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν».
Εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα μέ τρόπο πού παραπέμπει σέ Βασιλιά, ἀλλά Αὐτός ξέρει ὅτι πορεύεται «πρός τό ἑκούσιον πάθος». Ξέρει ὅτι «ἡ φιάλη ἀπό τό πιό ἀκριβό ἄρωμα τῆς νάρδου» πού ἡ Μαρία, ἀδελφή τοῦ ἀναστημένου ἀπό τό Χριστό Λαζάρου, δέν ἔχυσε στά πόδια του μόνο ἀπό εὐγνωμοσύνη, ἀλλά καί «εἰς τήν ἡμέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ Του τετήρηκεν αὐτό».
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου προεικονίζει τήν «κοινήν ἀνάστασιν» πού ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ θά φέρει γιά ὅλους. Μιά ἀνάσταση ὄχι ἴδια μέ τοῦ Τετραήμερου πού πάλι πέθανε - φαινόμενο μοναδικό ἀνθρώπου μέ δύο τάφους - ἀλλά μέ τοῦ Ἐσταυρωμένου πού «θανάτῳ θάνατον πατήσας», κατήργησε τή φθορά χαρίζοντας Ζωήν αἰώνιον.
Κυριακή τῶν Βαΐων! Ἀρχίζουμε τή Μεγάλη Ἑβδομάδα μέ δόξαν Κυρίου, πού φαίνεται νά εἶναι στηριγμένη πιό πολύ σέ ἀνθρώπινη δόξα, καί καταλήγουμε στήν δόξαν πού πηγάζει «ἐκ τοῦ κενοῦ μνημείου», ἀφοῦ διέρχεται διά τῶν Παθῶν, τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ θανάτου.
«Δεῦτε οὗν καί ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν, καί νεκροθῶμεν δι’ αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς ἵνα καί συζήσωμεν αὐτῷ». Ἀμήν!
