Τά ὅποια χαρίσματα πού ὁ Θεός, ὡς πηγή τῶν ἀγαθῶν,
μᾶς δίνει, δέν εἶναι «πρός ἴδιον ὄφελος»
ἀλλά «πρός οἰκοδομήν τοῦ σώματος», γιά διακονία τῶν ἀδελφῶν.
Ἄν γίνει τό πρῶτον ἀλλοιώνεται ἀρνητικά ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τά χαρίσματα
καί μπορεῖ νά γίνει τό ἴδιο καί γιά τόν κόσμο.
Τό δεύτερο, πού ἔχει ταπείνωση, ἀναπαύει ὅλους καί σώζει.
