Σ’ εὐχαριστῶ, Κύριε καί Θεέ μου, γιατί μ’ ἔφερες ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη καί μοῦ χάρισες τή δυνατότητα νά ζῶ ὡς ἄνθρωπος στόν κόσμο τοῦτο.
Σ’ εὐχαριστῶ, γιατί μπορῶ, μέσω τῶν αἰσθήσεων, νά γνωρίζω τήν ὀμορφιά τῆς δημιουργίας Σου, καί νά ἐπικοινωνῶ μέ τούς ἀνθρώπους.
Σ’ εὐχαριστῶ γιατί ὑπάρχεις στή ζωή μου ὡς ἀγάπη καί ὡς ἐλευθερία, ὥστε νά χαίρομαι τό πρόσωπό μου, νά ἀπολαμβάνω τίς διαπροσωπικές σχέσεις, ἀλλά, κυρίως, νά μπορῶ νά γνωρίζω Ἐσένα τόν Τριαδικό Θεό, τή μεγάλη καί ἀνέκφραστη χαρά καί εὐτυχία.
Τέλος, σ’ εὐχαριστῶ καί γιά τίς δοκιμασίες καί δυσκολίες πού ἐπέτρεψες νά περάσω, ὥστε νά φύγουν ὅσα ἐμπόδιζαν νά δῶ Ἐσένα, τό «Φῶς τό ἀληθινόν», καί διά τοῦ Φωτός Σου τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς.
π. Ἀνδρέας Ἀγαθοκλέους
