Γείτονα Θεέ μου,
αν μέσα στη νύχτα την ατέλειωτη
σ΄ ενοχλώ καμμιά φορά με τους σκληρούς μου χτύπους
το κάνω γιατί σπάνια σ΄ ακούω ν΄ ανασαίνεις,
και ξέρω πως είσαι μέσ΄ στην αίθουσα ολομόναχος.
Κι αν χρειάζεσαι κάτι, δεν υπάρχει κανένας
για να προσφέρει στα χέρια σου ένα πιοτό.
Εγώ αφουγκράζομαι αδιάκοπα.
Δός μου ένα μικρό σημείο. Είμαι τόσο κοντά σου…
΄Ενας λεπτός μονάχα τοίχος μας χωρίζει,
κι αυτός από μια σύμπτωση.
Και θάφτανε ένα κάλεσμα
απ΄ το δικό σου ή το δικό μου στόμα,
για να πέσει ο τοίχος
δίχως τον παραμικρό κρότο ή ήχο.
Απ΄ τις εικόνες Σου είναι καμωμένος,
κι αυτές στέκουν σαν ονόματα εμπρός Σου.
Μα αν κάποτε το φως εντός μου ανάψει
και Σε γνωρίσει από τα βάθη ο εαυτός μου,
ξεχύνεται τριγύρω τους σα λάμψη.
Ρίλκε
(Απόδοση: Παν. Κανελλόπουλου,
Μεταφυσικής προλεγόμενα, σελ. 275)
