Ὁ Ἰούδας, μετὰ τὴν προδοσία τοῦ Διδασκάλου, μεταμεληθεὶς βιαστικὰ ἔδωσε τὴ δική του λύσι, "καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο" (Ματ. 27, 5).
Ὁ Πέτρος, μετὰ τὴν πτῶσι του, ἔδωσε ἄλλη λύσι. Βρῆκε ἕνα τόπο καὶ ἔκλαυσε πικρῶς. Δέχτηκε τὴν ἀνάπαυσι τῆς ἀφέσεως. Καὶ ἔγινε ἡ πέτρα τῆς πίστεως, ἐπειδὴ ἔλειωσε ἀπὸ τὸ κλάμα.
Η Γεθσημανή του κάθε ανθρώπου
Το όρος των ελαιών και ο κήπος της αγωνίας, είναι η Γεσθημανή του καθενός ανθρώπου, όπου σώζεται δια της αγωνίας και του θανάτου του Χριστού. Εκεί στην αγωνία της Γεσθημανή συνθλίβεται κανείς, αλλά εκεί βρίσκει συγχρόνως και το έλεος του Θεού. Είναι ενδεικτικό, ότι Γεσθημανή στα εβραϊκά σημαίνει ‘σύνθλιψη των ελαιών’ ή ελαιοτριβείο’, και από τη σύνθλιψη αυτή βγαίνει καρπός ζωής. Εκεί στη Γεσθημανή όπου ο χώρος και ο τόπος της πανανθρώπινης αγωνίας, ο Ιησούς καθαγίασε κάθε ανθρώπινη οδύνη και υπαρξιακή αγωνία.
