Αρχιμ. Βενέδικτου Ιωάννου
Ἀξιοσημείωτο ἀπό τή θαυμαστή ζωή τοῦ μακαριστοῦ π. Παύλου Ἐγγλεζάκη (1947- 13.11.1992) εἶναι καί τό ἑξῆς: Ἐνῶ θλιβόταν ἐπειδή δέν θά προλάμβαινε νά ὁλοκληρώσει λόγῳ προώρου θανάτου τό ἔργο του καί μάλιστα τό συγγραφικό, ὡς γνήσιος μαθητής τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγνώριζε ὅτι τό πιό σημαντικό εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Αὐτό μαρτυροῦν τά τελευταῖα γραπτά του λόγια ἀπό τήν Εἰσαγωγή τοῦ ἔργου «Εἴκοσι μελέται διά τήν Ἐκκλησίαν Κύπρου» πού ἔδωσε ἐντολή νά ἐκδοθεῖ μετά τό θάνατό του:
«Δίνω ὅ,τι ἔχω. Ἐπιεικής ἄς εἶναι ὁ ἀναγνώστης. Ὁ χρόνος ὑπῆρξε σύντομος, οἱ καιροί δυσμενεῖς, τό ἔργον πάρεργον. Ἔπραξα ὅ,τι ἠμποροῦσα. Διαφορετικά καί ἐγώ ἤθελα. Ἀλλά ποίαν σημασίαν ἔχει τελικῶς αὐτό; Ἑνός ἐστι χρεία, Κύριε!»
