Πρωτοσυγκέλου Ἱ. Μητροπόλεως Λεμεσοῦ
Ἡ Χριστιανική ζωή εἶναι ζωή ἁγιότητας καί ἡ μίμηση τῶν ἁγίων εἶναι μίμηση καί κοινωνία τῆς ἁγιότητάς τους. Ἅγιος ἀπό τή φύση του εἶναι μόνο ὁ Θεός. Ἅγιοι ὅμως γίνονται καί οἱἄνθρωποι, ὅταν μετέχουν στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ μέ τή χάρη τοῦἉγίου Πνεύματος, καί ἡ μετοχή τοῦἀνθρώπου στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ φανερώνεται στόν κόσμο μέ τήν ἠθική προκοπή καί τελειότητά του.
Ἅγιος κατά τά ἁγιογραφικά κείμενα καί τήν παράδοση τῆς ἐκκλησίας μας εἶναι ἐκεῖνος ὁὁποῖος ξεχώρισε τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τόν κόσμο καί ἀφιερώθηκε «ψυχῆ τε καί σώματι» στό Θεό. Εἶναι ἐκεῖνος πού ἀγωνίστηκε σέ τούτη τή ζωή γιά νά ἐφαρμόσει τό εὐαγγέλιο μέ πιστότητα καί ἀκρίβεια στήν ζωή του.
Οἱ ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι σάν κι ἐμᾶς, πού ἀγάπησαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ρύθμισαν τήν συμπεριφορά τους πρός τούς ἀνθρώπους καί τήν ἄλογη κτίση σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ξεχώρισαν στό νοῦ τους τά νοήματα τῶν πραγμάτων ἀπό τά πάθη πού συννεφίαζαν τόν ἐσωτερικό οὐρανό τῆς καρδιᾶς τους. Ἀπόκτησαν ἔτσι ἁπλό ὀφθαλμό καί καθαρή καρδιά στήν ὁποία ἀποκαλύφθηκε ὁ Θεός καί χάρισε σ’ αὐτούς τήν ἐμπειρία τῆς γνώσης Του.
