Τίτο Κολιάντερ
Οἱ ἅγιοι μιλοῦν γιά κάτι πού ὀνομάζεται «ἀνέσπερον φῶς». Εἶναι τό φῶς πού δέν τό βλέπει κανείς μέ τά μάτια τοῦ σώματος, ἀλλά μέ τά μάτια τῆς καρδιᾶς. Ποτέ δέν παύει νά λάμπει μέσα στήν καθαρότητα καί τή διαύγεια τῆς ψυχῆς. Ἀδιάλειπτη ἰδιότητά του εἶναι νά καθαρίζει τόν πιστό πού προσπαθεῖ νά καθαρίζει τόν ἑαυτό του. Εἶναι τό αἰώνιο φῶς πού δέν παύει ποτέ νά φωτίζει καί πού ἀγκαλιάζει καί διαπερνάει τό κέλυφος τῆς ὕλης καί τοῦ χρόνου. Τό φῶς ὅμως αὐτό δέν δίνεται ἔτσι αὐτόματα στόν καθένα, λένε οἱ ἅγιοι. Δίνεται μόνο σ’ αὐτούς πού παραδίνουν τήν καρδιά τους στήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, καθώς διαλέγουν καί βαδίζουν μέ συνέπεια «τήν στενήν καί τεθλιμμένην ὁδόν».
