Το ανθρώπινο γένος καλείται να ζήσει όπως ζει ο Θεός, ως πρόσωπα ενωμένα με διαπροσωπική αγάπη. Μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη υπόσταση φτάνει στην τελείωσή της όχι μέσω ενός αγώνα για αυτάρκεια, αλλά μέσω της εν χάριτι ενώσεως με τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους, δηλαδή με την αγάπη, η οποία μερικές φορές φτάνει στο σημείο – με ανθρώπινους όρους – της «αυταπάρνησης».
Αυτό είναι το παράδοξο του Ευαγγελίου. Για να βρούμε τους αληθινούς εαυτούς μας, πρέπει να «απολέσουμε τους εαυτούς μας». Για να ζήσουμε ως πρόσωπα, πεθαίνουμε ως εγωκεντρικά γήινα άτομα.
Ο δρόμος για να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας υποδεικνύεται με τις εντολές του Ευαγγελίου, που είναι εντολές αγάπης. Τελικά καλούμαστε να αγκαλιάσουμε κάθε ύπαρξη – Θεία και δημιουργημένη -, στη δική μας ζωή ή, όπως λέει η ευαγγελική εντολή, να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την ύπαρξη και τους συνανθρώπους μας όπως τον εαυτό μας.
