Ξέρω ότι φαντάζει κάπως παράξενο να απευθύνομαι σε σας μέσω ιστοσελίδας, που μπορεί να έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε.
Σκέφτηκα όμως τα θετικά του εγχειρήματος:
♦ Θα’ναι ένα γράμμα σε τακτική βάση-προς το παρόν εβδομαδιαίο.
♦ Θα αφορά όλα τα πνευματικά μου παιδιά και όχι μόνο.
♦ Θα μπορώ να κοινοποιώ τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και την έννοια μου για την πνευματική σας πορεία, με τρόπο απλό και σύγχρονο.
Βέβαια ένα τέτοιο γράμμα, με τέτοιο τρόπο, δεν θα καταπιάνεται παρά με θέματα που αφορούν, αν όχι όλους και πάντα, τουλάχιστο αρκετούς. Άλλωστε, αντιλαμβάνεστε, είναι ρίσκο. Και το ρίσκο έχει κόστος. Μπορεί όμως να οδηγήσει κάπου καλύτερα από τη στασιμότητα και τη ρουτίνα. Γι’αυτό προχωρούμε! Μαζί προχωρούμε! Το γράμμα δεν έχει μόνο αποστολέα αλλά και αποδέχτη. Αυτή η σχέση καθορίζει, ξέρετε, τη δυναμική της έμπνευσης, της διάθεσης.
Νομίζω ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει όποιος επιθυμεί να μιλήσει στον άλλο ή να συμπορευτεί ή να προσφέρει, δεν είναι η αντίδραση αλλά η αδιαφορία. Αυτό το «δεν βαριέσαι » σπάζει κόκκαλα, μυρίζει θάνατο. Γι’αυτό και τέτοιοι άνθρωποι ούτε με τους συνανθρώπους τους ούτε με το Θεό μπορούν να δημιουργήσουν σχέση. Όσοι προβληματίζονται και αναζητούν, κάποια μέρα θα ’βρουν. Όσοι αδιαφορούν, ποτέ.
Τα λέω αυτά για να ενθαρύνω την άποψη σας, τη διαφωνία σας, αν θέλετε. Ο πνευματικός πατέρας είναι για να βοηθά την ανάπτυξη του πνευματικού του παιδιού. Μια ανάπτυξη που στηρίζεται στην ελευθερία, την επιθυμία, την τόλμη για να ζήσει τη ζωή του Θεού μας ως δική του ζωή.
Αρχίζω το τολμηρό εγχείρημα της δημόσιας αλληλογραφίας. Ο Θεός βοηθός...
Με την αγάπη μου
ο πνευματικός σας πατέρας
