Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,
Γιά τό πώς οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά γίνουν σάν παιδιά, ὥστε νά γίνουν υἱοί τοῦ Θεοῦ. «ἀμήν λέγω ὑμίν· ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Μάτ». 18:3)
Αὐτά λέγει Κύριος καί ὁ λόγος Του εἶναι ἅγιος καί ἀληθινός. Τί πλεονέκτημα ἔχουν τά παιδιά ἔναντι τῶν μεγάλων; Ἔχουν τρία πλεονεκτήματα: τήν πίστη, τήν ὑπακοή καί τήν συγχωρητικότητα. Τό παιδί ρωτάει τό γονιό του γιά τά πάντα καί, ἀσχέτως τοῦ τί ἀπαντᾶ ἐκεῖνος, πιστεύει τό γονιό του. Τό παιδί ὑπακούει στό γονιό του καί εὔκολα ὑποτάσσει τό θέλημά του στό θέλημα τοῦ γονιοῦ του. Τό παιδί εἶναι συγχωρητικό καί, μολονότι προκαλεῖ εὔκολα, συγχωρεῖ γρήγορα. Ὁ Κύριός μας ἀπαιτεῖ καί τά τρία αὐτά ἀπό ὅλους τους ἀνθρώπους, δηλαδή πίστη, ὑπακοή καί συγχωρητικότητα. Ἐπιθυμεῖ οἱ ἄνθρωποι νά πιστεύουν σ’ Αὐτόν ἀπροϋπόθετα, χωρίς ὅρους, ὅπως ἕνα παιδί πιστεύει στό γονιό του· καί νά εἶναι συγχωρητικοί ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον, ἀμνησίκακοι, χωρίς νά ἀπαντοῦν στό κακό μέ κακό.
Πίστη, ὑπακοή καί συγχωρητικότητα εἶναι τά τρία βασικά χαρακτηριστικά της ψυχῆς ἑνός παιδιοῦ. Ἡ ἁγνότητα καί ἡ χαρά εἶναι ἐπιπρόσθετα στοιχεῖα. Ἕνα παίδι δέν εἶναι ἄπληστο, ἕνα παιδί δέν εἶναι φιλήδονο, ἕνα παίδι δέν εἶναι ματαιόδοξο. Τά μάτια τοῦ παιδιοῦ εἶναι ἀμόλυντα ἀπ’ τά ἀκόλαστα πάθη καί ἡ χαρά τοῦ ἀμόλυντη ἀπό τίς μέριμνες.
Ἀδελφοί μου, ποιός ἄραγε μπορεῖ νά μᾶς κάνει ξανά σάν τά παιδιά; Κανένας, ἕκτος ἀπό τόν Ἕνα Χριστό. Ἐκεῖνος μπορεῖ νά μᾶς κάνει σαν τά παιδιά καί νά μᾶς βοηθήσει νά γεννηθοῦμε ξανά, μέ τό παράδειγμά Του, τή διδασκαλία Του καί τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Του Πνεύματος.
Ώ, Κύριε Ἰησοῦ, τέλειο Ἐσύ στήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωση, αἰώνιο Παιδί τοῦ Οὐράνιου Πατέρα, βοήθησέ μας νά γίνουμε σάν ἀρτιγέννητα βρέφη, μέσα ἀπ’ τήν πίστη σέ Σένα, τήν ὑπακοή σέ Σένα καί τήν συγχωρητικότητα πρός ἀλλήλους.
