Κάποτε μια αλεπού, καθώς βάδιζε κατά μήκος της όχθης ενός ποταμού, είδε τα ψάρια να τρέχουν ολοταχώς προς τα πίσω. Παραξενευμένη τα ρώτησε :
- «Γιατί φεύγετε;»
- «Εξαιτίας των διχτυών που απλώνουν οι άνθρωποι», της απάντησαν.
- «Τότε γιατί δεν βγαίνετε στη στεριά; Να ζήσουμε μαζί, όπως κάποτε ζούσαν οι πρόγονοί σας με τους δικούς μου», ρώτησε με προσποιητό ενδιαφέρον.
Εκείνα απάντησαν:
- «Εσύ είσαι που λέγεται ότι είσαι το σοφότερο ζώο; Μάλλον είσαι ανόητο παρά σοφό. Αν στο φυσικό μας περιβάλλον έχουμε λόγους για να φοβόμαστε, πόσο μάλλον στο περιβάλλον του θανάτου μας».
Επιμέλεια: Αθανασίου Γκάτσιου
