Γεωργίας Ἀγαθοκλέους
«Χριστός κατελθών πρός πάλην ἅδου μόνος,
λαβών ἀνῆλθε πολλά τῆς νίκης σκύλα.
Αὐτῶ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων ἀμήν».
(Στίχοι τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα)
Το ’πε ἡ θάλασσα στούς βράχους
Τό ’παν οἱ ἄνεμοι στούς καιρούς:
Αὐτός κοιμᾶται
Ὅπου να ’ναι θά ξυπνήσει
Μήν τόν κλαῖτε
Εἶναι ζωντανός,
Ἤπιε τ’ ἀθάνατο νερό, κι οἱ θρῆνοι δέν τοῦ πρέπουν
Σαββατίζει στόν τάφο του
Καί νά! Τήν ὄγδοη ἡμέρα
Καινουργεῖται
Πετιέται ὁλοζώντανος
Ἀναφέρεται μέσα στά ὕψη!
Ἀναλαμβάνεται
Πρός τόν Πρωϊνόν Ἀστέρα.
Μή θρηνεῖτε· ὁ νικῶν ἔρχεται ταχύ.
