Ραούλ Φολλερώ
Δεν αρκεί μόνον να σφογγίσετε κάποιο δάκρυ: Αυτό γίνεται πολύ γρήγορα. Ούτε αρκεί η συμπόνια μιας στγμής: Είναι κάτι το εύκολο. Εκείνο που χρειάζεται, είναι να συνειδητοποιήσει ο καθένας την φρίκη αυτή και να μη αρκεσθεί απ’ εδώ κι εμπρός σ’ ένα στριφογύρισμα γύρω απ’ τον εαυτό ΤΟΥ, γύρω απ’ τους δίκους ΤΟΥ, που του ανήκουν, περιμένοντας να τακτοποιήσει κάποτε την θεσούλα ΤΟΥ στον Παράδεισο.
Ν’ απαρνηθεί τον μεσημβρινό του υπνάκο, όταν υπάρχουν άνθρωποι που ουρλιάζουν από πόνο και απελπισία γύρω του.
Να μην παραδεχθεί πια αυτό το είδος της υπάρξεως, που είναι μια συνεχής κατάπτωση του ανθρώπου.
Να μην ανέχεται πια ένα αρνητικό Χριστιανισμό, που ασφυκτιά, εξ αιτίας των μικροαστών της Αιωνιότητας, μέσα σ΄ ένα λαβύρινθο από τύπους και απαγορεύσεις.
Κανείς ας μην ανεχθεί να ευτυχεί μόνος του. Μπρος στην αθλιότητα, την αδικία, την δειλία μην παραιτηθήτε ποτέ, μην συνθηκολογήσετε ποτέ, μην υποχωρήσετε ποτέ. Παλαίψτε, αγωνισθήτε. Κάμετε έφοδο! Εμποδίστε τους αρμόδιους να κοιμούνται! Σεις που είσθε η αύριον, απαιτήστε την ευτυχία για τους άλλους, κτίστε την ευτυχία των άλλων. Ο κόσμος πεινά για στάρι και συμπόνοια. Πρέπει να δουλέψουμε.
