ΤΟ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Νικηφόρου Βρεττάκου
Δέν ξέρω, μά δέν ἔμεινε καθόλου σκοτάδι.
Ὁ ἥλιος χύθηκε μέσα μου ἀπό χίλιες πληγές.
Καί τούτη τή λευκότητα πού σέ περιβάλλω
δέ θά τή βρεῖς οὔτε στίς Ἄλπεις, γιατί αὐτός ὁ ἀγέρας
στριφογυρνᾶ ὡς ἐκεῖ ψηλά καί τό χιόνι λερώνεται.
Καί στό λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μία ἰδέα σκόνης.
Τό τέλειο θαῦμα θά τό βρεῖς μοναχά μές στόν ἄνθρωπο:
λευκές ἐκτάσεις πού ἀκτινοβολοῦν ἀληθινά
στό σύμπαν καί ὑπερέχουν. Τό πιό καθαρό
πράγμα λοιπόν τῆς δημιουργίας δέν εἶναι τό λυκόφως,
οὔτε ὁ οὐρανός πού καθρεφτίζεται μές στό ποτάμι, οὔτε
ὁ ἥλιος πάνω στῆς μηλιᾶς τ’ ἄνθη. Εἶναι ἡ ἀγάπη.
