Ιερομονάχου Συμεώνος
Κυρά μου Αμπελιώτισσα,
Κυρά μου, αφέντρα του κρασιού και της χαράς
Σὲ ἀνυμνοῦμε καὶ σοῦ φωνάζουμε δυνατά.
Χαῖρε ὄχημα Ἡλίου τοῦ νοητοῦ·
ἀληθινὴ ἄμπελος,
ἡ ὁποία καρποφόρησε τὸ ὥριμο σταφύλι
ποὺ ἀποστάζει ζωὴ καὶ γλυκαίνει
τὶς ψυχὲς ἐκείνων ποὺ μὲ πίστη σὲ δοξάζουν.
Τὰ μοναστήρια εἶναι θεῖα καὶ ἱερὰ οἰνοπωλεῖα
Νηφάλιας Μέθης.
Οἰνοπώλης εἶναι ἡ Παναγία.
Οἱ καλόγεροι διψᾶνε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴ Μέθη Του.
Γιὰ τὴν Ἀγάπη, γιὰ τὴν πόση τοῦ Φωτός.
Γιὰ τὴ γεύση, κατέναντι τοῦ Ἡλίου,
τοῦ οἴνου τοῦ λευκολαμποῦς τῆς Νηφάλιας Μέθης,
τελικῆς τοῦ Θεοῦ ἀεὶ ἐπεκτεινομένης ἀπολαύσεως.
