Παναγιώτη Καπαρή
Ο μύθος της πανούκλας, φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται και στις μέρες μας, με την πανδημία του κορωνοϊού. Τον μεσαίωνα, λέει ο μύθος, ο χάρος βγήκε παγανιά για να μαζέψει χίλιες ψυχές από μια πόλη. Ωστόσο ο φόβος ο οποίος προκλήθηκε από την εμφάνιση του χάροντα, είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν πέντε χιλιάδες άτομα. Η τρομολαγνεία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, πρώτα στις τηλεοράσεις και ακολούθως στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, κάπου ξεπέρασε τα όρια. Δεν είναι παράξενο, στο τέλος της ημέρας να χάσουμε περισσότερους ανθρώπους, από τον φόβο του κορωνοϊού, παρά από την ίδια την ασθένεια.
Καθημερινώς ακούμε ιστορίες, κυρίως ηλικιωμένων ανθρώπων, οι οποίοι κλείστηκαν στα σπίτια τους, χωρίς να τρώνε, να πίνουν και κλαίνε την μοίρα τους, αναμένοντας την επίσκεψη του χάρου. Καρφωμένοι στις τηλεοράσεις παρακολουθούν από το πρωί μέχρι το βράδυ ειδήσεις, χωρίς να καταλαβαίνουν πολλά, αλλά διαισθανόμενοι πολλά περισσότερα. Υπάρχουν και πολλές ιστορίες νεώτερων στην ηλικία, οι οποίοι κλαίνε για το μέλλον των παιδιών τους, για τους φοιτητές οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στην ξενιτιά, αλλά και για τους γονείς και τους παππούδες τους, αφού δεν μπορούν να κάνουν οτιδήποτε για να τους βοηθήσουν. Αλλά και φοιτητές βιώνουν ένα πρωτόγνωρο δράμα, σερφάροντας στο διαδίκτυο. Στο κλίμα τρόμου συνέβαλαν και πολλοί νεοεμφανιζόμενοι στις τηλεοράσεις καθηγητές πανεπιστημίων, οι οποίοι νομίζουν ότι μιλούν σε φοιτητές. Εμφανίστηκε το ψυχολογικό φαινόμενο των νέων φοιτητών ιατρικής, οι οποίοι νομίζουν ότι έχουν όλες τις ασθένειες του κόσμου. Είναι κρίμα ότι καλοί και πολύπειροι κύπριοι γιατροί, δεν εμφανίζονται όσο θα έπρεπε στα Μέσα Ενημέρωσης.
Στη ιστορία του κορωνοϊού, φαίνεται ότι ακολουθείται και πάλι ο δημοσιογραφικός ή καλύτερα ο εμπορικός κανόνας, ο οποίος λέει ότι ο «τρόμος πουλά» περισσότερο από τις καλές ειδήσεις. Παράδοξο δεν πρέπει να θεωρείται το γεγονός, ότι δεν προβάλλεται επαρκώς το γεγονός ότι ήδη ασθενείς με κορωνοϊό έχουν αποθεραπευτεί, ότι οι κύπριοι τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια τα κυβερνητικά διατάγματα, ότι λύνονται καθημερινώς τα πολλά προβλήματα, έστω και με τρόπο ατσούμπαλο, σε μερικές περιπτώσεις.
Η κυβέρνηση, όπως και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης, αντιλαμβάνονται ότι οι υπηρεσίες υγείας, τα νοσοκομεία και τα συστήματα υγείας, δεν είναι ικανά να αντιμετωπίσουν επαρκώς την λαίλαπα. Ούτε βεβαίως είναι ικανές οι οικονομίες να αντέξουν το βάρος του κλεισίματος όλων των υπηρεσιών. Ωστόσο φαίνεται ότι δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από το κλίμα του φόβου οι κυβερνώντες, δεν μπόρεσαν να στεγνώσουν τις ψυχές τους και να λάβουν λογικές αποφάσεις, όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτό φαίνεται από τα πολλά επικοινωνιακά λάθη, τα αλληλοσυγκρουόμενα διατάγματα και τις εξαιρέσεις στην εφαρμογή αποφάσεων. Ακόμη δεν τηρήθηκαν κατά γράμμα οι συνταγματικές διατάξεις, οι οποίες αποτελούν ισχυρή νομική ασπίδα. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο η κυβέρνηση, δεν κήρυξε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, ώστε να μπορεί με ελεύθερα τα χέρια, να λαμβάνει αποφάσεις στο Υπουργικό Συμβούλιο και κυρίως χωρίς να γνοιάζεται για το ενδεχόμενο κομματικών αντιδράσεων και εμποδίων στην Βουλή.
Θλιβερή είναι και η ιστορία με την Εκκλησία. Αντί η πολιτεία να ζητήσει την συμβολή των Αρχιερέων, των ιερέων και των πιστών, στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, ξέσπασε ένας απίστευτος καυγάς, αν θα έπρεπε να συμμετέχουν ή όχι οι πιστοί στις ακολουθίες. Ευτυχώς πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας, μακριά από τα φώτα δημοσιότητας, στηρίζουν και παρηγορούν, ουσιαστικά, χιλιάδες απελπισμένους. Μπορεί να έχουμε πολλούς και ικανούς ψυχίατρους και ψυχολόγους, αλλά σίγουρα η δύναμη της πίστης και η δύναμη των αγίων πνευματικών ανθρώπων, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικατασταθεί. Αυτό συμφέρει πρώτα και κύρια την πολιτεία, η οποία δεν πρέπει με τόση ευκολία, να παραγνωρίζει την Εκκλησία ή να θέλει να βάλει στα δικά της καλούπια. Ακόμη και στην περίφημη Σοβιετική Ένωση, όπου για δεκαετίες πολέμησαν τις θρησκείες, σκοτώνοντας και βασανίζοντας ιερωμένους και πιστούς, αναγκάστηκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να ανοίξουν τις Εκκλησίες, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις χιτλερικές ορδές. Και σήμερα έχουμε ένα πόλεμο, όπως λένε όλοι οι ταγοί του κόσμου και έχει ρόλο και λόγο η Εκκλησία. Η Παναγιά και οι Άγιοι δεν είναι μόνο για τις δοξολογίες και τα πανηγύρια, αλλά είναι παρόν πάντα στις δύσκολες στιγμές και κυρίως όταν ο άνθρωπος σηκώνει τα χέρια ψηλά.
