Με βραδύγλωσσο στόμα
πώς ν’ αναμέλψω μπορώ
Καθαρό δοξολόγημα και ύμνο και αίνεση,
Παντοδύναμε Κύριε,
προς Σε, τη φύση την άφραστη και ανεκφώνητη;
Κατά χρέος ως δούλος αχρείος και πλάνης
περιφέρω τα όμματα, θεωρώ και αγάλλομαι
και χορταίνω, ηδύνομαι
μπρος της δικής Σου σοφίας τη θεία λαμπρότητα.
Συ, Κύριε πανσθενουργέ,
ρυθμίζεις και αριθμείς της βροχής τις σταγόνες.
Τη θάλασσα και τη γη στη θεϊκή τη δράκα Συ συνέχεις.
Είσαι Θεός απερινόητος, ο των αιώνων ποιητής,
ο της ζωής αέναος δωρεοδότης.
Με χρώματα το ουράνιο τόξο αλεπάλληλα
ημισφαιρίζεις στις νεφέλες.
Μέγα και προφανές τεκμήριο της άπειρης φιλανθρωπίας σου
η αξεχώρηστη αγάπηση του δικαίου και του αμαστωλού.
Παντάναξ, Παντουργέ, Ύψιστε, Αγαθέ,
μη παύσεις συνέχων τα σύμπαντα
τη γη, τα ύδατα και τον αέρα,
τα γήινα, τα ουράνια και υπερκόσμια
μες στη δική μας των ανθρώπων οίηση
στη μέριμνα τη ματαιόσχολη και τόση αφροσύνη.
