6 Μαΐου
Ἁγίου Νικολάου Βελιβίροβιτς
Ἀφοῦ διέπραξε πολλά ἐγκλήματα στή ζωή του, ὁ Βάρβαρος αὐτός, ἦλθε κάποτε εἰς ἑαυτόν καί μετανόησε. Τότε καταδίκασε ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του, στήν ἀρχή νά ζεῖ γιά τρία χρόνια γονατιστός στά τέσσερα σάν σκυλί καί νά τρώει μαζί μέ τά σκυλιά. Κατόπιν ἔζησε δώδεκα χρόνια στό δάσος χωρίς ροῦχα, στέγη ἤ τροφή ἄλλη, ἐκτός ἀπό κάποια χόρτα καί φύλλα τῶν δένδρων. Ἄγγελοι τοῦ ἀποκάλυψαν ὅτι οἱ ἁμαρτίες του εἶχαν συγχωρηθεῖ.
Κάποιοι ἔμποροι πού ταξίδευαν καί διέσχιζαν τό δάσος εἶδαν ἀπό μακριά τόν Βάρβαρο καί, νομίζοντας ὅτι ἦταν ζῶο καί ὄχι ἄνθρωπος, ἔστρεψαν τά βέλη τους καί τόν κατατρύπησαν. Ἐνῶ ψυχορραγοῦσε, τούς ἱκέτευσε νά εἰδοποιήσουν τόν πλησιέστερο ἱερέα. Ὁ ἱερέας πράγματι ἦλθε καί τόν ἐνταφίασε μέ τίς δέουσες τιμές. Ἀπό τή σορό τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου μάρτυρος Βαρβάρου ἀνέβλυσε ἰαματικό μύρο, τό ὁποῖο θεράπευε ποικίλες νόσους καί ἄλγη τῶν ἀνθρώπων.
