ο Παναγής, ο Βασίλης και η Τρυφωνού
Παναγιώτη Καπαρή
Μαζί στην γη, μαζί και στον ουρανό, σίγουρα θα βρίσκονται ο Παναγής, ο Βασίλης και η Τρυφωνού, τα τρία άγια αδέλφια, τα οποία έζησαν μαζί, αγωνίστηκαν μαζί και θυσιάστηκαν μαζί για την αγάπη του Χριστού και την αγάπη των ανθρώπων. Ούτε ο ένας μπορεί να ξεχωρίσει από τον άλλο, ούτε και ο ένας θα μπορούσε να ζήσει χωρίς τον άλλο. Η ιδιόρρυθμη, κατ’ οίκον εκκλησία, λόγω των εκκλησιαστικών συγκρούσεων της εποχής καθώς και άλλων περιστάσεων της εποχής, λειτουργούσε με την ευλογία αγίων πνευματικών ανθρώπων και επισφραγίζονταν με πολλά θαύματα.
Ο Παναγής
Ο Παναγής γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1905, γι’ αυτό και πήρε το όνομα του από την Παναγία. Πέθανε στις 30 Δεκεμβρίου του 1989 σε ηλικία 84 ετών. Ο Παναγής στα παιδικά του χρόνια ήταν άριστος μαθητής αλλά και σπουδαίος ηθοποιός. Επειδή απαγορευόταν να παίζουν θέατρο οι γυναίκες, ντύθηκε ακόμη και γυναίκα για κάποιο ρόλο, λόγο και του λεπτού σώματος του, το οποίο διατηρούσε σε όλη του τη ζωή. Έπαιξε και ρόλο γέροντα και πάλι με επιτυχία. Οι θεατρικές παραστάσεις ήταν πατριωτικού και διδακτικού περιεχομένου. Όταν τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο, έμαθε την τέχνη του τσαγγάρη, του υποδηματοποιού, την οποία ασκούσε μέχρι τα βαθιά του γεράματα, επιδιορθώνοντας παπούτσια. 
Τον Παναγή θέλησαν να τον παντρέψουν όταν ήταν νέος. Του προξένεψαν μια κοπέλα, η οποία όταν τον συνάντησε τον απέρριψε γιατί ήταν πολύ αδύνατος. Ο ίδιος αργότερα έλεγε ότι δεν την αγαπούσε για να την παντρευτεί, αλλά μόλις τον απέρριψε την αγάπησε. Μετά το περιστατικό, ο πατέρας του, σεβάστηκε την επιθυμία του, για μοναχική ζωή. Η συγκεκριμένη κοπέλα, παντρεύτηκε και αργότερα όπως τα έφερε η ζωή, έτρεχε στον Παναγή για βοήθεια στον οικογενειακό της βίο.
Ο Παναγής στη Λύση, ανέλαβε αμισθί καθήκοντα καντηλαναύτη στην Εκκλησία της Παναγίας. Η μέρα ξεκινούσε τα χαράματα με τον Όρθρο, ο οποίος ακολουθούσε το μοναστηριακό τυπικό, με αναγνώσματα και την καθιερωμένη ακολουθία της ημέρας. Τις περισσότερες μέρες του χρόνου, τελούνταν Θείες Λειτουργίες, αφού ο Παναγής παρακινούσε τους χωριανούς του, να τελούν γιορτές σε αγίους, που έφεραν το όνομα τους, ή ακόμη και σε αγίους που δεν ήταν ιδιαιτέρως γνωστοί. Μετά την πρωινή ακολουθία, ο Παναγής θα φρόντιζε για την καθαριότητα της Εκκλησίας, ο Βασίλης για τις δουλειές του σπιτιού και φυσικά η Τρυφωνού για το φαγητό. Το βράδυ και πάλι στην Εκκλησία για απόδειπνο και παρακλήσεις στην Παναγία.
Όταν ήταν νεαροί ελάχιστα ήταν τα βιβλία και τα άλλα θρησκευτικά έντυπα. Δημιουργήθηκε και με δική τους πρωτοβουλία, ένας θρησκευτικός σύλλογος στον περίβολο της Εκκλησίας. Εκεί διάβαζαν την Αγία Γραφή και άλλα θρησκευτικά βιβλία. Συχνά πυκνά καλούσαν και θεολόγους για ομιλίες. Επίκεντρο όλων των δραστηριοτήτων τους, ήταν η προσφορά προς τον άνθρωπο, με ένα τρόπο απλό και ταπεινό και κυρίως σιωπηλό.
Όλοι γνώριζαν τον Παναγή της Εκκλησιάς, τον πνευματικό άνθρωπο, ο οποίος: έτρεχε κοντά τους αρρώστους για να τους παρηγορήσει, φρόντιζε για να κοινωνήσουν τις μεγάλες γιορτές, με κατ’ οίκον επισκέψεις των παπάδων στήριζε τους ανθρώπους που έχασαν γονείς, αδέλφια ακόμη και παιδιά. Βοηθούσε ακόμη και ζευγάρια, στα προβλήματα που είχαν στον γάμο τους και απέτρεψε πολλά διαζύγια.
Ο Βασίλης
Ο Βασίλης γεννήθηκε το 1907, την 1η του χρόνου. Του Αγίου Βασιλείου. Πέθανε σε ηλικία 97 ετών στις 27 Αυγούστου του 2003. Ο Βασίλης ήταν πιο κοινωνικός και κουβέντιαζε με τον κόσμο. Ψώνιζε για το σπίτι και στήριζε με ένα άλλο τρόπο, τους συγχωριανούς του. Ο Βασίλης ήταν γεωργός και βοσκός. Αφοσιώθηκε στην φροντίδα των προβάτων της οικογένειας, αλλά και στην καλλιέργεια των χωραφιών, εργασίες καθόλου εύκολες. Το καλοκαίρι κοιμόταν μαζί με τα ζώα, στα χωράφια, εκτός του χωριού.
Η Τρυφωνού
Η Τρυφωνού γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου το 1913. Ημέρα που γιόρταζε ο Αγιος Τρύφωνας. Και πέθανε στις 29 Μαΐου του 2004 σε ηλικία 91ετών. Η Τρυφωνού ήταν πάντα στο σπίτι και υπηρετούσε τους γονείς της, αλλά και τα αδέλφια της. Έχασε την μητέρα της, στα 15 της χρόνια, γεγονός που την σημάδεψε μέχρι το τέλος της ζωής της. Ήταν η μικρότερη κόρη της οικογένειας και παρόλο που ήταν πολύ όμορφη, ο πατέρας της, δεν την πάντρεψε για να φροντίζει το σπίτι. Ήταν μια συνήθεια της εποχής, όπου οι γυναίκες δεν θεωρούνταν ίσες με τους άντρες, για να πούμε το λιγότερο. Η Τρυφωνού ήταν η αφανής ηρωίδα, η οποία φρόντιζε και τα αδέλφια της και τους συγγενείς της, αλλά και πολλούς άγνωστους που φιλοξενούνταν στο σπίτι τους.
