Οἰκονόμου Νικολάου Πάτσαλου
Εἶναι γεγονός πώς ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἴσως ἕνας ἀπό τούς πιό λαοφιλεῖς Ἁγίους. Εἶναι, θά λέγαμε μέ τήν γλώσσα τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη, ὁ «ἠγαπημένος» τῶν Ἁγίων πού τόσο πολύ ἀγαπήθηκε, ὥστε νά περάσει στή συνείδηση τοῦ λαοῦ ὡς ὁ Ἅγιος τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα.
Τό ὄνομα καί ἡ μεγάλη χάρη του, στή νῆσο τῆς Αἴγινας ἔχει ἐπισκιάσει τά πάντα, σέ σημεῖο πού τελικά ὁ τόπος αὐτός γίνεται γνωστός ὡς προορισμός λόγω τῆς παρουσίας αὐτοῦ τοῦ μεγάλου Ἁγίου. Ἡ Αἴγινα γιά πολλούς ἀποτελεῖ μία ζωντανή σύγχρονη κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ στήν ὁποία «νόσοι ἀποδιώκονται», «δαιμόνια ἐκβάλλονται», καί πολλά σημεῖα καί «τέρατα» τελοῦνται.
Σήμερα ὁ Ἅγιος ἴσως εἶναι πασίγνωστος ἀπό τά πολλά του θαύματα. Αὐτό ὅμως εἶναι τό ἐλάχιστο πού μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ καί ἀπό τό ὁποῖο νά ὠφεληθεῖ κανείς. Σήμερα, ἄν πραγματικά ἔχουμε ἀνοιχτή τήν δίοδο τοῦ εἶναι μας, αὐτό πού πρέπει νά μᾶς συγκινεῖ περισσότερο δέν εἶναι μόνο τά χιλιάδες θαύματα τοῦ Ἁγίου ἀλλά κυρίως ἡ μεγάλη του ἀρετή. Τόν Ἅγιο Νεκτάριο, ὅπως καί τόν κάθε Ἅγιο, τόν κοσμοῦσε ἡ μάνα ὅλων τῶν ἀρετῶν, ἡ μεγάλη ἀρετή τῆς Συγχώρησης.
Ἄν διαβάσει κανείς τόν βίο του θά διαπιστώσει πώς ὁ Ἅγιος αὐτός ἀδικήθηκε ἀπό τόν φθόνο τῶν ἀνθρώπων ὅσο κανένας ἄλλος, σέ σημεῖο πού τοῦ καταλόγιζαν μέχρι καί νόθα παιδιά. Κι ὅμως ὁ Ἅγιος τήν ὥρα πού ἀδικεῖτο δέν ἐκδικεῖτο ἀλλά ὑπέμεινε μέ διάθεση συγχωρητικότητας αὐτούς πού τόν ὀνείδιζαν.
Μακάρι, πραγματικά, ὁ βίος του καί ἡ ἀρετή του νά μᾶς συγκινήσουν, ὥστε νά ἀποκτήσουμε ὅλοι μας τήν «Νεκτάριον» διαφάνεια. Εἶναι μεγάλο πράγμα νά μπορεῖ κανείς νά συγχωρεῖ αὐτόν πού τόν ἀδικεῖ καί πού τόν πονάει. Μπορεῖ νά φαίνεται «μωρία», ὅμως αὐτή εἶναι ἡ λογική τοῦ εὐαγγελίου. Μία λογική ἀντίθετη ἀπό τοῦ κόσμου πού στό χτύπημα δέν ἀνταποδίδει χτύπημα ἀλλά μεγαλοψυχία καί ἀνεκτικότητα.
Ὁ καταστατικός χάρτης τῆς ἠθικῆς εἶναι ἡ Συγγνώμη. Ἄνευ αὐτῆς ἡ κοινωνία καταντᾶ μία ζούγκλα καθότι συγχωρῶ σημαίνει χωρῶ μέ τόν ἄλλο, τόν πλησίον, τόν ἀδερφό, ἀκόμα καί μέ αὐτόν πού μέ πόνεσε. Εὔχομαι ὁ Ἅγιος τῆς συγγνώμης νά μᾶς μεταδώσει τή συγχωρητική του Χάρη, γιατί τό ἁμάρτημα τοῦ σύγχρονου κόσμου πού παραμένει ἀθεράπευτο εἶναι ἡ ἔλλειψη τῆς συγγνώμης ἀπό τή ζωή μας.
