Ο Όσιος και Θεοφόρος πατήρ ημών Ιωάννης ο Λαμπαδιστής καταγόταν από την Κύπρο και άκμασε κατά τους χρόνους της βασιλείας του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Νικηφόρου, το πιθανώτερον του Φωκά (963-969), δηλ. κατά τον 10o αιώνα. Γεννήθηκε στο χωριό Λαμπάδα από ευσεβείς γονείς, τον ιερέα Κυριακό και την πρεσβυτέρα Άννα. Ο Ιωάννης ήταν το τελευταίο παιδί της πολύτεκνης και ευλογημένης αυτής οικογένειας. Οι ευλαβείς γονείς ανέθρεψαν τον Όσιο από μικρό «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και πολύ νωρίς τον παρέδωσαν στη μάθηση των ιερών γραμμάτων.
Μόλις δεκαετή, κατά την συνήθεια των βυζαντινών, οι γονείς του τον μνήστευσαν με μια κοπέλλα από άλλο χωριό της περιοχής τους. Φθονήθηκε όμως από τους γονείς της μνηστής του, που τον κάλεσαν σε δόλιο τραπέζι, στο οποίο του παράθεσαν ψάρι, που είχαν παρασκευάσει με μαγείες, με αποτέλεσμα ο Ιωάννης να τυφλωθεί. Αλλ' ο Όσιος, ούτε λυπήθηκε, ούτε μνησικάκησε, ούτε γόγγυσε στον Θεό για το γεγονός, αλλά το θεώρησαν οικονομία Του για τη σωτηρία του.
Έζησε λοιπόν ο Άγιος το επίλοιπο της ζωής του, για δώδεκα δηλαδή ακόμη χρόνια στο πατρικό του σπίτι, έχοντας υπηρέτη ένα νέο, Ιωάννη και αυτόν λεγόμενο, που του παραχώρησαν ως βοηθό οι γονείς του. Αυτά τα χρόνια ο Όσιος τα πέρασε με μεγάλη άσκηση, με πλουσιοπάροχη στους πτωχούς ελεημοσύνη και με ολόθυμη ευχαριστία και δοξολογία του Θεού για όλα. Τρεφόταν δηλαδή τόσο μόνο, όσο να ζει, τρώγοντας κάθε τρεις και τέσσερεις μέρες, δίδοντας την τροφή του στους πτωχούς. Ασκούσε δε με επίγνωση την αγνότητα, την ησυχία, την προσευχή και την πνευματική θεωρία, τόσο, ώστε κατέστη «σκεύος εκλογής» και έλαβε πλούσια τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Προγνώρισε μάλιστα και την οσιακή τελευτή του. Γιατί μια μέρα πριν κοιμηθεί, είδε να πετάει τριγύρω του χρυσόπτερος αετός, έλαβε δε την πληροφορία από τον Θεό ότι την επομένη μετά τις 12 το μεσημέρι θα μετέβαινε στον ποθούμενό του Χριστό. Ανακοίνωσε τότε το γεγονός στον υπηρέτη του, από τον οποίο ζήτησε να του προσκομίσει ένα τσαμπί σταφύλι από το αμπέλι τους, να φάγει πριν αποθάνει, πράγμα που έγινε. Ευλόγησε τότε τον Κύριο ο Όσιος και άρχισε να τρώγει το σταφύλι. Κατ' εκείνη όμως την ώρα εισήλθε ο πατέρας του, που τόσο θύμωσε όταν είδε τον Άγιο να τρώγει σταφύλι, χωρίς αυτός να το έχει πρώτα ευλογήσει, ώστε τον ράπισε και τον επιτίμησε. Ο Άγιος υπέμεινε μακρόθυμα, χωρίς αντιλογία την ύβρι, και έστειλε τον υπηρέτη να πάει πίσω το τσαμπί, να το κρεμάσει στο κλήμα, στο σημείο, απ' όπου το είχε κόψει. Και, ω του θαύματος, με την ευχή του Οσίου κόλλησε το τσαμπί στο σημείο της τομής, Θαύμασε τότε ο υπηρέτης και φωνάζοντας το, Κύριε ελέησον, έτρεψε να το αναφέρει στον κύριό του. Αλλ' επιστρέφοντας βρήκε ήδη τελειωθέντα τον Άγιο, σύμφωνα με την πρόρρησή του.
Κηδεύθηκε λοιπόν ο Όσιος Ιωάννης από τους γονείς του και πολλούς άλλους ιερείς και λαϊκούς, που προσέτρεξαν στο άκουσμα της τελευτής του, και κατετέθη το άγιο λείψανό του στον ναό του Αγίου Ηρακλειδίου, στο χωριό Καλοπαναγιώτης. Πολλοί δε ευσεβείς έβλεπαν για πολλές νύκτες φως θεϊκό να λάμπει πάνω στο τάφο του Αγίου.
Έκτοτε ο Όσιος Ιωάννης ενήργησε και ενεργεί πάντοτε πολλά και εξαίσια θαύματα σ' αυτούς, που προστρέχουν με πίστη και ευλάβεια στα άγια λείψανά του, στον ναό του, στη θερμή μεσιτεία του.
Στο παλαιό βίο του ανεφέρεται ότι θεράπευσε δύο σεληνιαζομένους, που έκαμαν με τον πατέρα του την εκταφή των ιερών λειψάνων του. Με εντολή δε του Οσίου, ο πατέρας του ανήγειρε ναό στο όνομά του, παραπλεύρως του ναού του Αγίου Ηρακλειδίου, όπου τοποθετήθηκαν τα άγια λείψανά του. Αργότερα πέριξ του ναού του οσίου ιδρύθηκε η ομώνυμος Μονή.
Στις εικόνες του ο άγιος Ιωάννης, ήδη από τον 13 ο αιώνα, παριστάνεται σε σχήμα διακόνου, πράγμα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Τούτο ίσως εξηγείται από την θαυμαστή εμφάνειά του στον αγιογράφο, ο οποίος επρόκειτο, σύμφωνα με εντολή του πατέρα του οσίου, ιερέως Κυριακού, να αγιογραφήσει την πρώτη εικόνα του. Επειδή δηλαδή δεν γνώριζε πώς να τον απεικονίσει, εμφανίστηκε για λίγο μπροστά του ο Άγιος με μορφή και σχήμα νοταρίου (βασιλικού δηλαδή γραμματέως), υποδεικνύοντάς του το ποθούμενο.
Η αγία του κάρα και τμήμα των λειψάνων του φυλάσσονται μέχρι και σήμερα σε ειδικές λειψανοθήκες στην ως άνω Μονή του. Η μνήμη του τελείται στις 4 Οκτωβρίου.
http://www.immorfou.org.cy/popup/agioitismorfou.htm
