π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Βρέθηκα μαζί με άλλους, λίγες μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο, στην Ιερά Μονή Κύκκου, «στο παλάτι της Παναγίας». Ήταν η ώρα του εσπερινού. Μπήκαμε δειλά - δειλά στο ναό, καθίσαμε σ’ ένα από τα στασίδια και παρακολουθούσαμε την ακολουθία που γινόταν από τον Έφορο της Μονής Αρχιμανδρίτη Αγαθόνικο.
Στο τέλος του Εσπερινού, ο ιερέας βγήκε από το ιερό και στάθηκε μπροστά στην Εικόνα της Παναγίας. Άρχισε την παράκληση, ενώ ο κόσμος μαζεύτηκε κοντά, όπως κι εγώ, θεωρώντας ότι θα προσκυνούσαμε τη «Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός». Αντ’ αυτού εμποδιστήκαμε από δύο αστυνομικούς, που, με διάκριση, μας υπόδειξαν να περιμένουμε.
Το παράξενο ήταν ότι γονατιστή μπροστά στην εικόνα βρισκόταν μια κυρία, ενώ όλοι οι άλλοι, καμιά εικοσαριά, περίμεναν όρθιοι να τελειώσει η παράκληση. Διερωτήθηκα ποια είναι αυτή η κυρία που εμπόδιζε το προσκύνημα των άλλων με το να είναι συνεχώς γονατιστή και πώς ο π. Αγαθόνικος επέτρεπε αυτή τη διάκριση.
Μέχρι να τελειώσουν, σκέφτηκα να πάω στο δωμάτιο με τα πολλά λείψανα. Προσκύνησα κι επέστρεψα, θεωρώντας ότι η παράκληση θα ήταν σύντομη. Αλλά παραξενεύτηκα που δεν είχε τελειώσει ακόμα και πιο πολύ όταν άκουσα τον ιερέα να διαβάζει ευχές για τη σωτηρία της Κύπρου, παρακαλώντας τη Μεγάλη Μάνα και Κυρά.
- Μα η συνηθισμένη Παράκληση δεν έχει τέτοιες ευχές. Τι συμβαίνει και παρακαλεί την Παναγία για την ελευθερία και προστασία της πατρίδας μας; Και ποια είναι η κυρία που είναι ακόμα γονατιστή και, καθώς μου είπαν, δακρύζει;
Η απορία μου λύθηκε, όταν, τελειώνοντας η Παράκληση, σηκώθηκε η κυρία, προσκύνησε με δέος τη Μεγάλη Κυρία κι αποχώρησε ήρεμα και συγκινημένη.
- Μα δεν είναι η σύζυγος του προέδρου αυτή;
Ρώτησα ένα από την παρέα μας.
- Ναι, είναι η κ. Άντρη Αναστασιάδου και ήθελε να γίνει Παράκληση στην Παναγία του Κύκκου για την Κύπρο. Είναι δύσκολες οι μέρες που περνούμε…
Κανένα κανάλι δε βρισκόταν εκείνη την ώρα εκεί και κανείς δεν θα δημοσιοποιήσει το γεγονός! Αν το καταγράφω είναι για να τονίσω την άλλη διάσταση της άμυνάς μας. Πέρα από τις ενέργειες των πολιτικών και στρατιωτικών, είναι και αυτές που δεν φαίνονται και δεν προβάλλονται, κι όμως είναι ουσιαστικές και βοηθητικές για τους πολιτικούς και στρατιωτικούς. Για όλους μας!
Η ταπεινή και αθόρυβη ενέργεια τής πρώτης κυρίας της Κύπρου, ν’ απευθυνθεί στη Μεγάλη Κυρία της οικουμένης, δείχνει την ευαισθησία και την ευθύνη που τη διακατέχει. Κι ακόμα, με τέτοιες ενέργειες μπορούμε να ελπίζουμε και να προσδοκούμε, αφού αποκαλύπτεται η μυστική ζωή της Κύπρου, που ξέρει να στηρίζεται όχι στους ισχυρούς της γης, αλλά στον παντοδύναμο Κύριο, στην Παναγία Μητέρα Του και στους αγίους Του.
